نقش و جایگاه نهاد امر به معروف و نهی از منکر در نظام و تفکر طالبانی

نویسنده : ع.ن.ش

ویرایش: ت.ت.ش

چنانچه خواننده فهیم به نیکی اگاهی دارد ، نظام طالبان نهاد بسیار وسیع و پر صلاحیتی تحت عنوان وزارت امر به معروف و نهی از منکر تاسیس کرده اند که بلای جان شهروندان بیچاره افغانستان بخصوص زنان شده است. این نهاد با صلاحیت های فراقانونی که از رهبری طالبان دریافت کرده است در همه امور حق دخالت و دخل و تصرف داشته حتی در خصوصی ترین زوایایی زندگی مردم نیز سرک میکشد و نه تنها به این بسنده کرده بلکه مجازات و تادیب و گاهی توهین و تحقیر نیز در دستور عمل روزانه این نهاد به وفور دیده میشود.

در این نوشته تلاش داریم به چیستی این نهاد مخوف نظر انداخته ، ضرورت آن برای تداوم تفکر طالبانی را به بررسی مختصر بگیریم.

اصولا جایگاه امر به معروف در نظام های اسلامی یک جایگاه اصلاحی و اندرزگو هست به صورتیکه آمران به معروف ابتدا امر خودشان به خصایص اخلاقی کاملا متعهد بوده و کوشش میکنند تا با رفتارشان جامعه را به سمت معروف جذب کرده و از منکر دور سازد. در وله دوم اگر نیاز به دخالت کلامی احساس شود یک آمر به معروف باید مطابق آموزه های قران کریم در این خصوص اقدام کند که در آیه ۱۲۵ سوره نحل میفرماید  (ادع الی سبیل ربک بالحکمة والموعظة الحسنة وجادلهم بالتی هی احسن ان ربک هو اعلم بمن ضل عن سبیله وهو اعلم بالمهتدین) “با حکمت و اندرز نیکو به راه پروردگارت دعوت کن و با آنان به(شیوه‌ای) که نیکوتر است مجادله نمای در حقیقت پروردگار تو به(حال) کسی که از راه او منحرف شده داناتر!

همچنان قرآن کریم در آیه ۶ سوره کافرون میفرمایید  لَكُمْ دِينُكُمْ وَ لِيَ دِينِ ، یعنی آيين شما براى خودتان و آيين من براى خودم. این دیدگاه بسیار مشابه آنچه امروز بنام سلولاریزم شناخته میشود است و در آن میشود تسامح و تحمل پزیری کافی در مقابل عقاید مخالف را دید.

پس مطابق نص صریح قرآن کریم ، یک آمر به معروف باید با سخنان نیکو و بصورت شایسته سعی و تلاش کند تا جلو منکر عینی را که مشاهده کرده است بگیرد و اینگونه ادای تکلیف نماید.

اما چنانچه دیده میشود نظام طالبان نه تنها به این شیوه اقدام به امر به معروف نکرده بلکه برعکس آن از این نهاد به عنوان یک دستگاه استخباراتی – عقیدتی استفاده کرده و به وسیله آن افکار مخالف خویش را سرکوب میسازند.

تفکر طالبانی به دنبال سرکوب و خفقان توده ها و شاخه های از جامعه است که آنها را برای دور نمای حکومت خویش مناسب نمیبیند و حس میکنند این جریان های آزاد فکری اگر به حال خودشان رها شود تمام افسون های تفکر افراطی طالبانی را به باد فنا خواهد داد ، از طرفی طالبان چون یک حکومت و گروه به ظاهر اسلامی هستند ناچار اند ولو به ظاهر هم شده برای سرکوبهایشان روایت های دینی بتراشند که در این صورت چه نهادی بهتر از وزارت امر به معروف و نهی از منکر میتواند این امر را به انجام برساند؟!

تحت این پوشش به ظاهر دینی ،‌طالبان اهدافی را تعقیب میکنند که هیچ ربطی به دین ندارد و همه اعم و غم شان تداوم چرخه تفکر افراطی طالبانی و بقای حکومت بدوی خودشان است.

این نهاد بسیار مخوف که به ظاهر دلیل و انگیزه دینی دارد ولی در حقیقت به دنبال اهداف بسیار ویرانگر دیگری هست که از آنجمله میتوان به تغییر خط فکری نوجوانان جامعه به سمت افکار تروریستی و جهادی ، قلع و قمع کردن مخالفان فکری نظام طالبانی و از همه اینها مهمتر سد راه زنان و دختران افغانستان شدن و جلوگیری از اوج گرفتن آنها و منزوی کردنشان در کنج خانه هاست.

دشمنی و کینه این نهاد با زنان و دختران بر همگان مبرهن است و اکثریت بسیار زیاد فرامین این نهاد به منظور محدود کردن زنان و تنگ کردن عرصه های زندگی بر آنها بوده است.

نگارنده به شخصه معتقد است که نهاد امر به معروف و نهی از منکر در حالیکه جزی از بدنه طالبان محسوب میشود اما در حقیقت یک نهاد فراتر از حکومت این گروه بوده دساتیر خود را از کسانی دیگری نیز دریافت میکند و در حقیقت یک سازکار بسیار زیرکانه برای عقب نگاه داشتن افغانستان و در عین حال حفظ فاصله مردم با حکومت طالبان است. در واقع یک برگ بسیار قوی بر چرخ های ترقی و تمدن در افغانستان بوده و اصلی ترین هدف اش ، به قهقرا کشاندن جامعه افغانی و حفظ آن در همان حالت است. 

توجه: مسئولیت محتوای مقاله به عهده نویسنده می باشد. شبکه افغان دیاسپورا در قبال اظهارات نادرست در این مقاله مسئولیتی نخواهد داشت.